Başbakan Erdoğan Almanların ülkelerinde yaşayan Türklerin asimilasyonuna karşı olduğunu belirtmek için Almanya’da bir Türk ile bir Alman evleneceği zaman onlara “Almanca biliyor musun, bilmiyor musun?” diye sorulmaması gerektiğini “Aşkın dili olur mu ya” diyerek ifade etmiş.
Demiş ama bence aşkın dili konusunda yanılmış. Çünkü bana göre aşkın dili vardır. Ki zaten olmalıdır da…
Sevgilinin sadece gözlerine bakarak yüreğinden geçenleri, içindeki sevgiyi yeterince anlatmak mümkün değildir.
Evet, gözler bir şeyleri anlatır, sevgiyi kelimelerin yerine geçercesine zaman zaman gösterdiği de olur. Ama bu yetmez. Asla yetmez.
Aşk; içindeki sevdanın dile gelmesidir. Aşk; dilindeki sevdayı yüreğinde yaşamaktır. Aşk; yüreğinde yaşadığın, dilinde yol bulan sevdanın gözlerine yerleşmesidir.
Öyle ki birisinin eksikliği aşka dair her şeyin eksikliği demektir. Aşk bu derece hassastır. Yani aslında aşk; aşkı doya doya yaşamakla, kaybetmek arasındaki iki ucu keskin görünmez bir bıçağın sırtında durabilmektir.
Sözsüz bir aşk; zaten aşk olmayıp, olsa olsa sadece bir hoşlanmadır. Hoşlanmanın ötesine geçerek başlayan bir ilişki ise ancak cinsel güdülerin esaretinde olan ama bir türlü ötesine geçemeyen bir ilişkidir.
İşte dil bilmeden yaşanan da ancak budur.
Bir bakıma dil bilmeyen Türk gençleri ile yabancılar arasında her yaz yaşananda budur işte. Yani aşkı birkaç saate sığdıran bir anlayıştır. Bu anlayış her şeyden önemlisi aşka şekilci bir yaklaşımdan öteye geçemeyen bir anlayıştır.
Aşksa şekilciliği sevmez. Çünkü aşk; sadece bir kişinin duyduğu yürek sesidir.
O ses; karşındakinin kaşından, gözünden yani bedeninden çok daha önemli bir sestir. Öyle ki o sesin dile gelmesi ile gerçek aşkın yolculuğu başlar. Yoksa aşk diye bir şey olmaz.
Ne demiştik?
Aşk; ancak içindeki sevdanın dile gelmesidir. Aşk; dilindeki sevdayı yüreğinde yaşamaktır. Aşk; yüreğinde yaşadığın, dilinde yol bulan sevdanın gözlerine yerleşmesidir.
Yani aşkın dili vardır. Zaten aşkı aşk yapan da işte o dildir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder